خواب زمستانی خرس ها می تواند سرنخی برای درمان دیابت در انسان باشد؟ - فروشگاه خورشید

به گزارش فروشگاه خورشید، خرس های قهوه ای درست پیش از خواب زمستانی، به مقدار 20 هزار کالُری در روز می خورند که حدود 4 کیلوگرم در روز به وزن آن ها می افزاید. این بخشی از استراتژی خرس ها برای زنده ماندن در زمستان های طولانی بدون غذا است.

به گزارش یورونیوز، اگر انسان ها همین کار را می کردند اضافه وزن های خطرناکی را تجربه می کردند و احتمالاً به دیابت مبتلا می شدند، اما مسیر سوخت وساز (متابولیسم) قابل توجه خرس ها در خواب زمستانی از این امر جلوگیری می نماید.

پروفسور جوآنا ال. کلی، یکی از پژوهشگران دانشگاه ایالتی واشنگتن گفت: بسیاری از ما کاملا مجذوب این موضوع هستیم که چگونه خرس ها می توانند در طول سال وزن زیادی به دست آورند و سپس به خواب زمستانی رفته و در این دوره از همه انرژی ای که ذخیره نموده اند استفاده نمایند بدون اینکه افزایش و کاهش وزن چشمگیر پس از بیدار شدن از خواب در بهار پیامد منفی برایشان داشته باشد.

او در ادامه گفت که یکی از موضوع های جالب در خصوص خرس ها این است که آن ها در طول خواب زمستانی، به انسولین مقاوم می شوند، اما در زمان های دیگر به این هورمون حساس هستند. این محقق گفت که این پدیده بدان معنا است که خرس ها هر ساله دارای مقاومت برگشت پذیر به انسولین می شوند.

پروفسور کلی با بیان اینکه درک این پدیده منحصر به فرد می تواند کلید درمان مقاومت به انسولین و در نهایت دیابت در انسان باشد، گفت: ما فکر کردیم اگر بتوانیم بفهمیم که چگونه خرس ها می توانند این کار را به طور طبیعی در هر سال و بدون هیچ پیامد منفی انجام دهند، شاید اطلاعاتی در خصوص چگونگی توسعه درمان های تازه برای انسان به ما بدهد.

پروفسور کلی در ادامه گفت که پژوهشگران به همین علت به آنالیز قدرت باورنکردنی بیولوژی طبیعی در بدن خرس ها پرداختند.

او به همراه گروهی از دانشمندان، 8 پروتئین کلیدی را که در انسان ها هم یافت می شوند، شناسایی کردند که به خرس ها در کنترل سطح انسولین خود یاری می نمایند.

پروفسور کلی گفت: آن ها پروتئین های شناخته شده ای هستند که بین خرس ها و انسان ها مشترک هستند، و من فکر می کنم که یک نکته واقعا مهم این است که این پروتئین ها برای خرس ها منحصر به فرد نیستند، به این معنی که احتمال بیشتری وجود دارد که بتوان از آن ها به عنوان دارو استفاده کرد.

انسولین چیست و چگونه کار می نماید؟

انسولین هورمونی است که غلظت گلوکز را در خون تنظیم می نماید و این کار را برای مثال با ارسال سیگنال هایی به عضلات، کبد و سلول های چربی برای جذب قند انجام می دهد. اگر عضله ای در برابر انسولین مقاوم باشد، قادر به جذب قند و تبدیل آن به انرژی نخواهد بود.

مسئله این است که اگر قند بیش از حد وارد بدن گردد، سلول های ما به انسولین پاسخ نمی دهند و به انسولین مقاوم و منجر به قند اضافی در خون می شوند. این موضوع یکی از علل اصلی دیابت نوع 2 است، بیماری ای که می تواند منجر به حملات قلبی، سکته مغزی و نابینایی گردد.

اما دانشمندان کشف نموده اند که خرس های قهوه ای حتی زمانی که غذا می خورند، مقاومت به انسولین در آن ها تنها پس از آن و در طول خواب زمستانی و نه در حین آماده سازی، ایجاد می گردد و به آن ها اجازه می دهد از دیابت رهایی پیدا نمایند. پروفسور کلی گفت: ما هنوز متابولیت ها را آنالیز ننموده ایم که ممکن است نقش بسیار مهمی ایفا نمایند.

تحقیقات تیم او بر فصل نیمه فعال و نیمه خواب زمستانی خرس ها متمرکز بود و نقاط انتقالی را پوشش نمی داد، مانند اکنون که روز ها کوتاه تر و سردتر می شوند.

پروفسور کلی گفت: من واقعاً کنجکاو هستم که بدانم در آن دوره های انتقالی برای پروتئین ها چه اتفاقی رخ می دهد که ما تا به امروز روی آن ها کار ننموده ایم، آن نقاط انتقالی که همه این سیگنال ها به خرس می گویند که تا می توانی انرژی ذخیره کن. او در ادامه گفت که این دوره های گذار مسائل زیادی را در خصوص چگونگی انجام این فرایند خواهند گفت.

غیرفعال ماندن بدون آتروفی عضلانی

یافته های گروه تحقیقاتی پروفسور کلی که در iScience منتشر شده است، بعلاوه پدیده منحصر به فردی آشکار کرد که به خرس ها اجازه می دهد برای مدت های طولانی بسیار غیرفعال بمانند و در عین حال آتروفی عضلانی بسیار کمی داشته باشند.

پروفسور کلی گفت که اگر انسان ها حتی برای مدت بسیار کوتاهی در رختخواب استراحت نمایند، این موضوع می تواند عواقب منفی برای آن ها داشته باشد، اما خرس ها ماه ها بدون آتروفی عضلانی شدید دراز می کشند.

محققان این موضوع را به این واقعیت نسبت می دهند که همه بافت های خرس ها به انسولین مقاوم نمی شوند. به نظر می رسد که ماهیچه های خرس ها در طول سال به انسولین حساس هستند و این در حالی است که چربی در طول خواب زمستانی آن ها به انسولین مقاوم می گردد.

کل پدیده مدیریت انسولین در خرس ها به دانشمندان این فرصت منحصر به فرد را می دهد که بیماری دیابت را بهتر درک نمایند و شاید در نهایت بفهمند که چگونه مقاومت به انسولین را در انسان بشنمایند.