اگر احساس زشت بودن دارید، بخوانید!
به گزارش فروشگاه خورشید، آیا تا به حال کسی را دیده اید که مدام درباره ظاهرش و اینکه چگونه به نظر می رسد نگران باشد و از شما سؤال کند؟
بعضی از افراد خودشان را زشت قلمداد می نمایند. این نگرانی ها و تلقی از خود شاید نشانه ای از اختلالی ذهنی باشد. اختلالی که متخصصان آن را اختلال خودزشت انگاری می نامند. در این مطلب از فروشگاه خورشید به بیان نشانه های اختلال خود زشت انگاری در افراد می پردازیم.
اختلال خود زشت انگاری چیست؟
اختلال خودزشت انگاری نوعی اختلال روانی است که در آن فرد درگیر عیب های ساختگی یا واقعی اما جزئی در بدن خود می گردد. این مشغله ذهنی باعث می گردد فرد خود را زشت بپندارد و از حضور در اجتماع بپرهیزد یا به اعمال جراحی پلاستیک غیرضروری روی بیاورد.
کدام اندام ها بیشتر درگیر اختلال خود زشت انگاری می شوند؟
خودزشت پنداری اختلالی مزمن است که بین هر دو جنس به یک مقدار مشاهده و معمولا از سنین نوجوانی و اوایل دوران بلوغ شروع می گردد. قسمت هایی از بدن که بیش از سایر اندام ها درگیر این اختلال می شوند شامل موارد زیر هستند:
- اندام های صورت (بخصوص بینی)
- شرایط مو (مدل مو، کم پشت یا پرپشت بودنش)
- وزن بدن (نگرانی درباره وزن بدن یا ظاهر ماهیچه ای خاص)
- عیوب پوستی (مانند آکنه، جوش های صورت، لکه، زخم، و چین وچروک)
برای اینکه اعتماد به نفس خود را بالا ببرید به مطلب این افراد اعتماد به نفس ندارند سر بزنید.
علائم و نشانه های اختلال خود زشت انگاری
بعضی از نشانه ها و علائمی که فرد مبتلا به این اختلال از خود نشان می دهد عبارت اند از:
- ناراحتی، نگرانی، استرس همیشگی درباره ظاهر
- لمس و مقدار گیری مکرر عضوی که ناقص پنداشته می گردد
- مراجعه مکرر به جراحان پلاستیک یا متخصصان پوست و زیبایی برای برطرف عیب
- پرسش مدام از اطرافیان درباره پنهان بودن یا در معرض دید نبودن عضوی که ناقص پنداشته می گردد
- بی تمایل برای شرکت در مجامع عمومی یا مضطرب شدن هنگامی که در معرض دید دیگران قرار می گیرند
- عیب گذاشتن روی اندام خود و توجه زیاد به مواردی که دیگران آن را جزئی انگاشته یا اصلا نادیده می گیرند
- مسائل رفتاری و ارتباطی در محیط کار، مدرسه یا در روابط اجتماعی (چراکه فکرشان مدام درگیر نقصشان است)
- داشتن نگرش های غلط درباره ظاهر خود و نپذیرفتن دیدگاه های دیگران وقتی که آن ها را زیبا یا بدون عیب خطاب می نمایند
- رفتارهای تکرارشونده و مکرر مانند نگاه کردن به آینه و کوشش برای پنهان کردن عضوی که فکر می نمایند نقص دارد
درمان اختلال خود زشت انگاری
درمان این اختلال به احتمال زیاد به ترکیبی از این دو رویکرد احتیاج دارد:
روان درمانی
این رویکرد روی اصلاح طرز فکر بیمار تمرکز می نماید. به 2 روش می توان نگرش های بیمار درباره بدنش را اصلاح کرد: یکی با شناخت درمانی (که بیشتر شامل گفت وگو درباره نگر ش های بیمار نسبت به ظاهرش است) و یکی هم رفتاردرمانی. هدف از این روش ها این است که بیمار را قانع کنیم تفکرات غلطی درباره اندام بدن خود دارد و آن طور که می پندارد، زشت و دچار نقص نیست.
دارو درمانی
بعضی از داروهای ضدافسردگی (مانند مهارنماینده های هورمون سروتونین) نتایج مثبتی در درمان این اختلال دارند. بعلاوه، بعضی داروهای ضدروان پریشی نیز چه به صورت تکی و چه ترکیبی از چند دارو، در درمان این بیماری استفاده شده اند. هرچند هیچ داروی اختصاصی تا به امروز برای این اختلال ارائه نشده است. به طور کلی، این اختلال جزو اختلال های سخت درمان به شمار نمی رود و افرادی که وارد فرایند درمان می شوند اغلب شرایط شان بهبود پیدا می نماید.
پیشنهاد مطالعه: مطلب این افراد اعتماد به نفس ندارند را بخوانید.
منبع: پیام دلتا